Tussen mens en dier, kwetsbaarheid en kracht

José Vermeersch was een Vlaamse beeldhouwer en ceramist die met zijn expressieve vormentaal een diep menselijk universum schiep. Vanuit zijn atelier in Lendelede onderzocht hij de fragiele grens tussen mens en dier, tussen kracht en breekbaarheid.

Zijn sculpturen, opgebouwd uit klei en later vertaald in brons, tonen figuren die niet anatomisch, maar emotioneel waarachtig zijn. Hun ruwe huid en open houding weerspiegelen de kwetsbaarheid van het bestaan.

Achter zijn hoeve in Lendelede bouwde Vermeersch eigenhandig hout gestookte veldovens, waarin hij zijn beelden bakte in open lucht. Die ovens waren meer dan werktuigen: het waren plekken waar aarde, vuur en intuïtie samensmolten. Later bouwde hij ook tijdelijk een grotere oven in Brugge om te experimenteren met monumentale keramiek. Zijn manier van werken werd in 1979 treffend beschreven in “De veldovens van José Vermeersch”.

Zijn oeuvre blijft tot op vandaag ontroeren door zijn eerlijkheid, menselijkheid en tijdloze kracht.